Bryllupstalen...



... til min elskede va da so vidt eg klarte å fullføra, hormonell og høg gravid so eg va i bryllupe. Men da gjekk seg te på ein gråtkvalt måte og 20. januar har me vert gift i 5 måna.

(14. februar 2012 e da altså 2 år sio me "traff" kvarandre på nettet)

Her kan dåke lesa min tale te min kjære ektemann.

14. februar i fjor va da vel.

Me satt å prata og flørta om kvelln.

Eg syns du va kjekk og eg fekk fort hakeslepp.

Du va arti og morsom og kjapp i replikken.

Da va ikkje nåke iveien me klikken.

Dagane gjekk og krokofantane stampa.

Når du ba meg på middag fekk eg spasma og krampa.

Eg heiv meg på bussn og va litt nærvøs,

eg sku jo te BYDN og ikkje i eit fjøs.

Eg fekk sjå kor du budde, i ein leilighet, nett so eg trudde.

Du brilljerte me middag og dessèr

-eg kjente eg ville ha mèr.

Kvelden gjekk og eg fekk

min første tannkost av deg.

Den va rosa og restn av kveldn gjekk me te å kosa.

Du va ein fantastisk kar me glimt i aua.

Når me kyssa holdt eg på å daua.

Tannkostn fekk stå då eg måtte gå,

eg kunne no få komma på besøk fleire gonga.

Eg fòr heim på ei sky, men holdt på å spy

(men da va føda eg va sjuk)

Vekena gjekk og tannkostn vart flitti brukt.

Eg kom heim te deg og deili middagslukt.

Me fnisa og lo, du gjekk mykje på do.

Me hadde da arti, prompane dine va da jaggu fart i.

Da va godt å merka at kjemien stemte

du va ikkje tå den lettskremte.

Du hjalp meg meir enn du veit,

tilåme då eg vart litt teit.

Du vart den eg kunne prata me alt om,

du va slettes ikkje dom.

Sommaren gjekk og eg syns du va SO kjekk.

Eg digga, digga deg og du va blitt alt for meg.

Ette ein arti tur på festival,

du trudde kanskje eg va litt gal.

Me snakka mykje om framtia.

Draumar og tankar flaumar.

Ette ein fuktig kvell hos Litle Gutn,

du følte deg sterk og tøff som stutn.

Spørsmåle kom, men eg vart ikkje stom,

svare var JA!

og du vart kjempe gla.

Ette da gjekk da slag i slag.

Eg lokka deg ut på Sottra,

du tok me deg alt, utn å stottra.

Me kose oss kvar dag i leilighetn vår,

tenk kor fort tie går.

No set mer her so mann og kåna,

da e rett før eg dåna.

Du får meg te smila og le,

nåken gonga grina, men da må jo te.

Du har jo pakke og blomar me!

Du e so uendeli gohjarta og snill.

Ilag ska me få alt til.

Dagane kjem og dagane går,

dagane me deg e dei beste eg får.

Du e den eg treng og vil ha,

ilag har me da ganske so bra.

I oktober kjem får største Lykke,

Du og Kasper e mitt finaste smykke.

Ai låv ju og eg har deg kjær,

og når du er meg nær,

då veit eg at eg digge,digge,digge deg.

Og veit at du digge,digge meg.

Eg elske deg Kenneth