Eg har vert HARDT ramma...

... tå skrivesperro!

To heile måna sio sist innlegg - då handla verdn om melkerulln. Den e ikkje soooo viktig for meg no lenger. Da gjekk liksom litt øve på ein måte. Og godt e da! Grete Roede kurse so eg gjekk på enda på minus sio. Minus 7 kilo. Og 39 cm mindre Beathe. Ikkje i høgdo, men i breddn.
 Da e deili og no ska eg smi mens kroppen e villig. Ska fortsetta i samma traltn. Eta nok mat, trimma nok og unna meg ein gobit i ny og ne.

No ska eg kypa inn i armkroken te min Kjære som absolutt ska sjå ein SKREKK film i kveld. Skjønna ikkje pointe, for sist han satt på ein film av sortn SKREKK vart han so skremt at han måtte slå an av før da va gått tjue minutt! Da va grett for meg, for eg vart endo reddare enn han...

Ska prøva å vera flinkare te oppgradera bloggen, men eg love ingenting! Da e travelt å vera småbarns-mamma, so ikkje hold pustn mens du venta på neste inlegg...

Ha ei fortryllande helg :)

Melkerull...

NAM!

... ikkje berre lika eg da, eg ELSKA da! Da e tjueein bita i ein melkerull... Eg tar små bita so an ska vara leeenge.. Eg ekje gnitn, eg har berre lert meg å nyyyyta 74g me deili sjokolade. No e da nemmeli slutt på tia dar ei melkesjokoladeplata på 200g gjekk ne på høgkant, entn da va onsdag elle juni! No e da EIN melkerull KVAR lørdag so e tingen.

Eg har nemmeli begynt på Grete Roede kurs og no e snart dag fira me rekning av kalloria øve. Eg va litt spendt og nervøs før føste kursdag, for eg e ikkje flink å rekna i da heilatatt! Kor mange kalloria e da i ei sjeva? Hakje peiling! Da veit derimot mi kjære arbeidsbok på nett, so e jysla flink te rekna om ka-so-helst frå gram om te kalloria.

No e ikkje han eg e gift me so opptatt av å tella kalloria. Da han e mest opptatt av e å sei te "alle" han kjenne at eg ska eta _DOBBELT_ SO MYKJE SO HAN.

Ja, da e sant...

Hinn kveln då me hadde taco sku eg, i følge menyen min, ha 225g me karbonadedeig!
Da e mykje da (øve hallpartn faktisk av da so e i ein pakke) og da syns tydlivis Kenneth og, for på styremøte i sameie vårt samme kvell hadde da nestn blitt eit eget pungt på sakslisto! Eg snakka me min kjære nabo dagen ette.. Sitat: "Kenneth sa; Hellane, Beathe ska jo ha halle karbonadedeigen jo!!!"

For å forsvara meg litt her, so e da Grete Roede so har bestemt kor mykje eg ska eta!
Hvertfall kor mange kalloria eg ska ha for dagen.
Me rekna ut ka for ein "meny" frå 1-5 me sku følla på detta kurse so vare i 9 veke. Eg havna på meny 3, men føda eg fullamme Skatten min, so måtte eg OPP ein meny, og då vart da altså meny no.4 so igjen betyr at eg SKA faktisk ha 225g me kjøtt.

Sodaso!

Kan jo få me at eg har gått ne 1,6 kg på 4 daga, so da funke faktisk å tella kalloria. Eg e meir motivert no når eg både ser på vekta og føle på kroppen at eg vert lettare.

No venta ei ny veka me kalloritelling, mat og bevegelse.

Eg ska laga goe, sunne middaga og bla prøva å kokkelera i leirgryto mi, so min Kjære har kjøpt te meg.

Eg legg ut oppskrifte ettekvart.

Ha ei fortryllande veka :))

Bryllupstalen...



... til min elskede va da so vidt eg klarte å fullføra, hormonell og høg gravid so eg va i bryllupe. Men da gjekk seg te på ein gråtkvalt måte og 20. januar har me vert gift i 5 måna.

(14. februar 2012 e da altså 2 år sio me "traff" kvarandre på nettet)

Her kan dåke lesa min tale te min kjære ektemann.

14. februar i fjor va da vel.

Me satt å prata og flørta om kvelln.

Eg syns du va kjekk og eg fekk fort hakeslepp.

Du va arti og morsom og kjapp i replikken.

Da va ikkje nåke iveien me klikken.

Dagane gjekk og krokofantane stampa.

Når du ba meg på middag fekk eg spasma og krampa.

Eg heiv meg på bussn og va litt nærvøs,

eg sku jo te BYDN og ikkje i eit fjøs.

Eg fekk sjå kor du budde, i ein leilighet, nett so eg trudde.

Du brilljerte me middag og dessèr

-eg kjente eg ville ha mèr.

Kvelden gjekk og eg fekk

min første tannkost av deg.

Den va rosa og restn av kveldn gjekk me te å kosa.

Du va ein fantastisk kar me glimt i aua.

Når me kyssa holdt eg på å daua.

Tannkostn fekk stå då eg måtte gå,

eg kunne no få komma på besøk fleire gonga.

Eg fòr heim på ei sky, men holdt på å spy

(men da va føda eg va sjuk)

Vekena gjekk og tannkostn vart flitti brukt.

Eg kom heim te deg og deili middagslukt.

Me fnisa og lo, du gjekk mykje på do.

Me hadde da arti, prompane dine va da jaggu fart i.

Da va godt å merka at kjemien stemte

du va ikkje tå den lettskremte.

Du hjalp meg meir enn du veit,

tilåme då eg vart litt teit.

Du vart den eg kunne prata me alt om,

du va slettes ikkje dom.

Sommaren gjekk og eg syns du va SO kjekk.

Eg digga, digga deg og du va blitt alt for meg.

Ette ein arti tur på festival,

du trudde kanskje eg va litt gal.

Me snakka mykje om framtia.

Draumar og tankar flaumar.

Ette ein fuktig kvell hos Litle Gutn,

du følte deg sterk og tøff som stutn.

Spørsmåle kom, men eg vart ikkje stom,

svare var JA!

og du vart kjempe gla.

Ette da gjekk da slag i slag.

Eg lokka deg ut på Sottra,

du tok me deg alt, utn å stottra.

Me kose oss kvar dag i leilighetn vår,

tenk kor fort tie går.

No set mer her so mann og kåna,

da e rett før eg dåna.

Du får meg te smila og le,

nåken gonga grina, men da må jo te.

Du har jo pakke og blomar me!

Du e so uendeli gohjarta og snill.

Ilag ska me få alt til.

Dagane kjem og dagane går,

dagane me deg e dei beste eg får.

Du e den eg treng og vil ha,

ilag har me da ganske so bra.

I oktober kjem får største Lykke,

Du og Kasper e mitt finaste smykke.

Ai låv ju og eg har deg kjær,

og når du er meg nær,

då veit eg at eg digge,digge,digge deg.

Og veit at du digge,digge meg.

Eg elske deg Kenneth

Miss Brun Og Blid...

... Jess! It's mi!

Hvertfall ifølge radiomannen i Radio Brun Og Blid.

Brun Og Blid e altså eit solsenter der ein kan gå å kjøpa seg falsk brunfarge. Og da gjer eg ein gong i ny og ne.. For eksempel, når eg ser meg i speile, men ikkje ser meg sjøl alikavel føda eg e so kvit at eg e gjennomsikti...
DÅ tar eg litt fæik sønnsjain.
Da e digg å føla seg litt brun no i vintarmånane, deili å ligga dar å kjenna varmen og høra på musikk og kanskje duppa av litt..
Da e digg heilt te radomannen sei;

-"Du lytter til Radio Brun Og Blid. Jakten på Miss Brun Og Blid er nå igang."

-Javel...

"Er du lav?" 

-Ja...

"Er du ikke syltynn?" 

-Neeeh...

"Er du gift?"

-Jepp...

"Er du mamma?"

-Ja...

"Fortvil ikke. Det er deg vi leiter etter!"

Inn jår feis, alle høge, syltynne, ugifte so ikkje har onga. Berre gje opp, for da e MEG dei leita ette...

Eg våkna...

... dett i daso, verk i kroppen og me tongt håve. Sjuk? Langt dar i frå. Eg har berre begynt å trena!
Eg har illt plassa eg ikkje viste om ette spinningtimen denne veko. Når da so føltes ut som eit liv, men "berrre" va 40 minutta, endeli va øve og me sku heim att, måtte eg liksom ta meg sjøl litt på baken...
Da kjentes ut som om sykkelsete fortsatt va mellom rompeballane mine. No ska da seiast at da va da IKKJE.

Da E _so_ deili når eit nytt år starta. Då får me utdelt blanke ark og fargestifta - da e opp te deg sjøl korleis du vil farga arke ditt. Eg veit eg kjem te bruka masse lilla. Eg e ikkje den so laga seg mange nyttårsforsett. Eg kjem te fortsetta so i fjor, men ein vesentli stor forskjell e at eg har fått kroppen min tebake ette 9 måners utlån. Og dåke so har fått onga, veit so meg, at da MÅ trenast for å stramma kroppen opp att! For min del so MÅ da bli litt mindre snop, litt bedre kosthold og meir aktivitet. Men da e små justeringa, so da ska gå so fint. Eg e ei stor dama, og no når me har fått Kasper (som e 13 veke no - elsk -) vil eg ikkje berre komma i bedre form for min egen del, men for hans del og. Eg vil ikkje at i framtia, når han ska på ditt og på datt, at vekta mi ska vera ei hindring for å følla han opp. No har eg mange flotte venninne so gjer dørståkkmila kortare. Eg veit me berre e i veke 1, men eg har lagt meg ein plan so innebere at eg ikkje brenne alt kruttet i løpet av den første månaden. Eg ska begynna på Grete Roede kurs (ilag me ei venninna) og da gleda eg meg te. Eg treng all den motivasjon eg kan få og på GR e dei gode veiledarar, dei har vært store dame sjøl og veit ka so må te for å få ein stabil vektnedgang og ka so må te for å bli _der_.

Gjer da besta utav da nya åre.
Ver go mot dei du e gla i og vis at du e gla i dei.


Gått nyttår :)

Ho mor ska dusja...

... og da e ikkje bere-bere ska eg sei deg!

Eg hadde taima og tilrettelagt alt. Dvs. at eg hadde lagt fram reine kle og hånnduka (to små i stadenfor ein stor denne gongen, for eg hadde ikkje gidda å tatt ut av tørketrommelen der alle dei store goe hånddukane låg) Kasper hadde fått mat og ny bleia og auena hans gjekk i kryss, SO trøtt va han. Han låg fint i våggo og snorka når eg endeli kunne snika meg i dusjen... Ette klåkko, so sku han ha søve i to timar, da e jo da han pleie på denna tie!

Kroppen e såpa inn, barberskomm på leggane og rensekrem i fjeset, her må ein vera effektiv.
Plutseli høre eg ein "grinelyd". HÆÆ? Søv han ikkje alikavel??
Eg skur av dusjen og holde pustn faktisk, e da ein lyd dar ute?
Vifto susa, so da e vanskeli å høra..
Næsj, da e sikkert ikkje nåke.
Han søv jo so godt i sta.

Såpa, krem og skomm e skylt og høvla vekk. So e da håre sin tur.. Da langa, kjemiklabehandla blånne håre mitt. Eit mareritt kvar dusj.
Sjampoo oppi.
Skomma nåke sinnsykt og eg får selvfølgeli litt immpå aua.

Sjaize!

Eg skrur av dusjen litt for å tørka aua mitt. Og dar e den "grinelydn" igjen...
Berre at no e da HYLSKRIKING.

Åhneei! Sånn skrik han jo berre når han har grene lenge.
Mammahjarte mitt blør.
Då VA da ikkje innbillning i sta då..

Me sjampoo både i hår og aua slenge eg håndduken rondt meg og trippa ut i støvo. "Dakaar liten," seie eg og tar han opp (han hadde jo tåre, stakkars) Han hiksta og so kjem da ein skikkeli mannerap, før han søvna igjen i armane mine...

Når eg står dar og kjenne eg begynna å frysa, kjem eg på eg at eg ikkje har valgt den største håndduken å tørka meg me.. Eg hadde jo ikkje tatt me i planen at eg sku måtta trippa inn i støvo for å redda Kasper. No løsne "knutn" framme øve nussane og eg må legga Kasper ne i våggo for å ikkje blåtta meg for heile nabolage. Me ha nemmeli nåkre store vindu midt i støvo, og da e dar eg befinne meg. Eg klare å snika meg bort te sofaen og snurra på meg eit teppe før eg kjem meg tebake te dusjen.

Ette kuring og skylling av hår kan eg gå inn i støvo igjen, denne gongen me eit rødt aua, men me kle på.

Å jul me din glede?

Ikkje for alle... Da e utruli mange so ikkje gler seg te jul, både onga og vaksne. Da e trist å tenka på at ikkje alle kan kjøpa go mat og eta seg mett, vera me dei dei e gla i og få den kjærleiken berre dei nærmaste kan gje. Me ein klemm, eit smil elle me gode ord.

Eg ska tenna lys for alle dei so ikkje har da so bra i førjulstie.






Eg har ein heilt spesiell følelse for jula generelt. Da handla om å vera ilag me dei eg e gla i og å slappa av og berre kjenna på da å kosa seg me dei som e nær. Eg har ein fatastisk flott familie og me har ein del fine tradisjonar som julebord, juleverksted og julefrokost på julafta og fram te i år har eg allti feira jul me Mammo mi og mine to flotte brødre. Sjøl om julestemningen fåreløbi uteblir, vert nok denne jula den beste hittil. Eg ska feira jul TO gonga, først me min fine svigerfamilie på Øyne og so i min egen heim, ilag me min Kjære ektemann og vår fantastiske nydelige gutt - alt for første gong.

Nam?

 I måro vert da altså feiring av jul NO.1 - på Øyne.
Meny: Rudolf, elle reinsdyr om du vil? Detta e nåke eg aldri har smaka før, so eg e rimeli spendt. Eg veit da må vera godt, for svigerfar, som e kokk, laga allti SMELLANDE go mat. Vert faktisk litt svultn av å skriva om da...

Ellers so har me vert i juleselskap me svigerslekta i dag. Go mat dar og, kolltbor. Ein av tradisjonane dar i gåren e at alle får flakslådd av sjølvaste Farmor. Eg skjønte ikkje heilt ka so skjedde! Plutseli snakka alle om FLAXLÅDD og drog fram penga og min Kjære tok tå seg gifteringen... Eg trudde alle hadde Flaxlådd julekalender og at da va den dei snakka om. Eg kunne fortella at eg berre mangla TO pakkar på min, og ligg då godt ann te å vinna TUSN korne!! Eg fekk ligg løgne blikk og plutseli havna eit flakslådd på bore framfør meg. "No må du skrapa og ikkje tyta so felt!" sei Kenneth.. Eg drog tå meg gifteringen me all mi makt (den sitte godt på for å sei da sånn) og skrapa me live som innsats. "FEMTI KRONE" høre eg plutseli.. "TJUEFEM HER" joma da frå hi sio tå bordet... Eg vann ikkje nåkenting... Ikkje Kenneth heller! Svigerinno mi sei at me har hell i kjærleik og uhell i spel. Da trur eg  jaggu ho har rett i.